EMOZIONANTE

به نام خدا

سلام؛

نفس‌هام به شماره افتاده.
سربالایی خیلی تند شده.
پاهامو به تیغه‌های پراکنده سنگ که از دل کوه بیرون زدن تکیه می‌دم،
به خاک چنگ می‌زنم تا تعادلم به هم نخوره.
باید کمی نفس بگیرم...
قدری به مسیر پیش رو خیره می‌مونم،
قدری برمی‌گردم به پشت سرم،
به راهی که از سر گذشته نگاه می‌کنم.
چه‌ فراز و فرودی،
چه شیب‌های تند و چه گردنه‌های مهیبی،
چه لغزش‌ها،
چه تنگناها،
چه رنج‌ها...
چه‌ها که بر ما نگذشت،
چه‌ها که از سر نگذراندیم...
از این بالا همه چیز کوچک شده،
همه‌ چیز ساده،
همه چیز آسان به نظر می‌رسد...
همه چیز،
پس از پایان،
با همه تلخی‌ها و شیرینی‌هایش،
خاطره می‌شود.
خاطره‌ای که مسیری را رقم زده،
و راهی ساخته،
و عده‌ای را راهی کرده،
راهیِ راهی که از "سر" گرفته‌ایم...
نفسم را پر می‌کنم، به روبرو نگاه می‌کنم.
راهی نمانده،
اصل راه - با هر جان‌کندنی که بود- طی شده.

قله چقدر نزدیکه...

..................
پ.ن.
این روزها قلبم خیلی تحت فشاره. حال کسی رو دارم که یه تخته سنگ بزرگ روی سینه‌اش گذاشتن، نه نفسش بالا میاد، نه قطع میشه تا راحت شه... یه احتضار دائم، یه جان‌کندن مکرر رو تجربه می‌کنم.
می‌بینمت حاج قاسم، نه توی خیالم، نه توی رویا، دارم حقیقتا می‌بینمت، با آن بیسیم و آن کلاه، با همان لباس خاکی... توی خیابان‌ها، راهپیمایی‌ها، توی تشییع جنازه‌ها...
توی تمام این لحظه‌هایی که خون دل می‌خورم، می‌بینم که داری فرماندهی می‌کنی، دستور می‌دهی، اشاره می‌کنی... و به این اشراق زیبا زنده‌ام و پرامید.
روزی هزار بار از خدا تمنای فرج می‌کنیم، و پشت‌بندش التماس می‌کنیم که از اعوان و انصار مولایمان باشیم...
مگه ظهور غیر از همینه که داریم می‌بینیم؟ جبهه حق با تمام قدرتش، در برابر جبهه باطل با تمام توانش... سپاه ابرهه، در برابر سجیل...
در خدمت مولا بودن، رنج کشیدن و صبوری کردن داره. زخم خوردن و استقامت ورزیدن داره؛ اشداء علی الکفار، رحماء بینهم... مگه الان تو همین موقعیت نیستیم؟
چه جای گلایه، چه جای خستگی، وقتی مقصد درست پیش پایمان آمده...
چه فیضی از این بالاتر که تحت نگاه شما باشیم آقا جان؟
که ما رو ببینی، با نگاه آشنا با آشنا، و به رویمان لبخند بزنی، با لبخند مولا به مَن وَفَی بِبِیعَتِه، و سری تکان دهی که یعنی راضی‌ام...
مَتَى تَرَانَا وَ نَرَاکَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى،
أَ تَرَانَا نَحُفُّ بِکَ وَ أَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلَأَ وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلًا،
وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَکَ هَوَاناً وَ عِقَاباً وَ أَبَرْتَ الْعُتَاةَ وَ جَحَدَةَ الْحَقِّ وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَکَبِّرِینَ وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظَّالِمِینَ،
وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِین‏.